ΣΚΕΨΕΙΣ

Πώς θα ήταν άραγε αν όλοι ζούσαμε στον κόσμο μου; Καλά μην φανταστείτε τρομερές αλλαγές. Είμαι στο πρώτο στάδιο της εξέλιξής μου, οπότε το μόνο που θα επέλεγα –για την ώρα, μην επαναπαύεσθε- είναι να αφαιρέσω από τις ζωές μας, κάτι μανιακό, κακό και υποχθόνιο. Χμμ τι να ‘ναι άραγε αυτό; ΑΑΑΑ δεν θέλω ερωτήσεις. Είμαι ξεκάθαρα αντικαπνίστρια οπότε τι θα αφαιρούσα από αυτόν τον κόσμο;  Μπράβο Κωστάκη, πολύ σωστά! Το τσιγάρο και τις καπνοβιομηχανίες που αυτό συνεπάγεται.

 
 Για σκεφτείτε να μην ήξερε καν ο άνθρωπος τι θα πει τσιγάρο, να μην ήταν καν στις επιλογές του. Αχ, αρχίζω και τρελαίνομαι από excitement. Μη νομίζεται ότι είμαι κανένα geek. Όπως ήδη προανέφερα, είμαι φανατική αντικαπνίστρια, όχι από αυτές που δεν το αγγίζουν όμως. Φυσικά και έχω δοκιμάσει τσιγάρο και φυσικά και υπάρχουν στιγμές που και για μένα η θέα ή οι σκέψεις μου «σηκώνουν τσιγάρο», όπως λέει και η παρέα μου. Και μπορεί και να το κάνω, αλλά με διαφορετικό ‘’μυαλό’’ από αυτό του καπνιστή. Με συνείδηση ότι το κάνω τώρα και όταν μου ξανάρθει μετά από καιρό, και αν. Δεν επιτρέπω να υπερισχύσει έναντι της νοοτροπίας μου. Δεν έχω σημασία εγώ όμως σε αυτή τη φάση, αλλά ο κόσμος μου!
 
Έξω από αυτόν, με ενοχλεί αυτή η εξάρτηση που βλέπω. Αυτό το «δεν μπορώ, θέλω να στρίψω ένα τσιγάρο» . Το βρίσκω τόσο αφελές να μην έχεις τη δύναμη και το σθένος, εσύ το πιο έξυπνο ον στον κόσμο, να αντισταθείς σε ένα άψυχο και άχρωμο πράγμα. Να μην μπορείς να αντισταθείς στις σοκολάτες ή στις γυναίκες, το κατανοώ –δεν το επικροτώ αλλά λάθη είμαστε, ανθρώπους κάνουμε- αλλά σε αυτή τη συνήθεια, γκρρρρ θυμώνω !!!  ΟΚ, μάλλον ήταν λίγο αυστηρή η αφαίρεση της λέξης τσιγάρο και κάπνισμα  από όλα τα λεξικά του κόσμου. Επαναπροσδιορίζοντας όμως τον κόσμο μου, καταλήγω σε μια άλλη μορφή του, μια μορφή υπαρκτή,  που μόνο στην Ελλάδα μου δεν μπορεί να ριζώσει. ‘’Γιατί τον Έλληνα παιδί μου, δεν είναι να τον περιορίζεις’’. Ναι. Ας το προσπεράσω αυτό και ας ταξιδέψω abroad. 


Έχοντας ζήσει για τέσσερις μήνες σε μια Ευρωπαϊκή χώρα εκεί προς τα Δυτικά, έχω δει αυτό που κάθε άτομο που σιχαίνεται την  «τσιγαρίλα» ονειρεύεται. Και εδώ σταματάω για να μοιραστώ την κλασσική σε όλους μας στιγμή, που επιστρέφουμε σπίτι, βγάζουμε τα ρούχα μας…και μυρίζουμε αυτό το αχαρακτήριστο σκουπίδι που πριν κάτι ώρες λεγόταν ρούχο. Για να μην αναφέρω και τα μαλλιά μας κορίτσια. Κάθε φορά υπόσχομαι στον εαυτό μου ότι θα κουρευτώ πολύ για να μην φτάνουν στη μύτη μου (ναι sure). –Tέλος παραληρήματος.- Στην Ολλανδία πάντως, ήταν υπέροχα! (Ναι, ξέχνα τώρα τις πατάτες και τα ποδήλατα και αφοσιώσου εδώ). Στην Ολλανδία όσοι κάπνιζαν, ήταν υποχρεωμένοι ως γνωστόν να αποχωρούν για λίγα λεπτά από τον χώρο του μπαρ προκειμένου να ‘’απολαύσουν’’ το τσιγάρο τους. Αααααχ ΕΥΤΥΧΙΑ για τους υπόλοιπους! Όχι πια άσχημες μυρωδιές, εκτός αν ήσουν γερό ποτήρι, οπότε εκεί πάω πάσο.


 Anyway, καπνίζοντας μυρίζεις, κιτρινίζουν τα δόντια σου, ζαρώνει το δέρμα σου, αρρωσταίνεις πιο εύκολα και πάνω από όλα μειώνονται οι αντοχές σου. Στα πάντα. Από τις αντοχές στο τρέξιμο και τη σεξουαλική ικανότητα, μέχρι τις αντοχές στο πιο πολυπόθητο δικαίωμά μας, «τη ζωή».  Δεν θέλω να γράψω άλλα, γιατί μεσημέριασε και γουργουρίζει το στομάχι μου. Δυο τρεις σκέψεις μόνο τις οποίες έκανα για επανειλημμένη φορά σήμερα το πρωί.

 Φιλιά και να προσέχετε!

Yours Μπέλα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου